Ook “grote” honden gaan dood.
Bellever Elsa is dood. Ze stierf waardig, zoals ze haar hele leven was geweest, een natuurlijke dood. Wij hebben geen beslissingen hoeven te nemen, dat deed ze zelf en stierf op haar manier in de natuur.
Bellever Elsa is een verhaal apart. Toen ik haar op de leeftijd van 8 weken ophaalde van Schiphol, mankeerde er nogal wat aan en ze zag eruit als een scharminkel, mager, hoge pootjes en een dun koppie. Maar het was het lelijke eendje dat een zwaan werd en op 2 jarige leeftijd was het een echte “lady” en zij beschikte over een bijna menselijk verstand.
Voor het wedstrijdcircuit was ze een topper, slecht 1xC en 3xB-diploma, daarna door naar de A en dat was wat ze leuk vond. Ze sloot haar carrière ook af met
34 A -diploma's!!
Het publiek was dolenthousiast om haar te zien werken, stijlvol en één met haar voorjager, mededeelnemers zagen hun kans op eerste plaatsen twijfelachtig worden, want Bellever Elsa was een hond die voor de hoogste trede ging. Het was ook geen hond die bevelen of opdrachten kreeg, je kon het met haar bespreken en dan werd de opdracht uitgevoerd, vaak tot grote verbazing van de keurmeesters.
Niet alleen het KNJV werk, ook de Artemis won ze 3x in successie, KNJV Numansdorp schreef ze ook 3x op haar naam, een 2e plaats op de Nimrod en niet minder dan 3 bezoekjes aan Amerika, waar ze tot grote verbazing van de professionals de hoogste plaatsen innam. In Amerika is het heel ongebruikelijk dat eigenaren zelf een hond voorjagen, maar deze hond werkte alleen “samen” met haar baasje en zou zich niet door een vreemde laten commanderen.
De indruk die ze in Amerika maakte was typisch engels, ze noemen haar niet voor niets de hond met “the stiff upperlip”. Haar reeks successen zijn te lang om op te noemen, want ze maakte ook grote furore met het zweethondenwerk, dat deed ze er gewoon even bij!
Maar thuis was Bellever Elsa een maatje, vriend en een deel van mijzelf. Als ik op kantoor aan het werk was kon ze uren naar mij kijken, met zoveel liefde in haar ogen dat het bijna pijn deed.
Een hond die een deel van jezelf is geworden.
Daarom was het ook zo bijzonder droef en moeilijk te aanvaarden, dat tijdens onze reis naar de IWT in Oostenrijk, Bellever Elsa alleen gestorven is en ik nooit afscheid van haar heb kunnen nemen. Ze is 11 jaar geworden
Rust zacht, lief, ik zal je nooit vergeten.
Henny M. Schoor
|